Co możesz zrobić, jeśli zazdrość pojawia się między tobą a kimś, kogo kochasz?
Choć może się to wydawać tematem tabu, samo uznanie obecności zazdrości może zarówno pomóc w jej powstrzymaniu w przyszłości, jak i wzmocnić związek w teraźniejszości. Odkrywanie emocji leżących u podstaw zazdrości może zainspirować do autorefleksji, która z kolei może pomóc rozwinąć wewnętrzne umiejętności radzenia sobie z nią. Szczerość wobec drugiej strony w kwestii zazdrosnych uczuć może być impulsem do produktywnej rozmowy o tym, czego brakuje w związku i jak naprawić więź.
Tak więc jak możesz sobie pomóc? Od czego najlepiej zacząć?
Na początek spróbuj przetestować poniższe wskazówki:
Porozmawiajcie ze sobą.
Najpierw spróbuj odpowiedzieć sobie na pytanie co wyzwala twoją lub jej/jego zazdrość? Podzielcie się odczuciami dotyczącymi waszych różnych doświadczeń życiowych, rzeczywistości i stylów przywiązania (jeśli macie ich świadomość).
Czy twoje zazdrosne uczucia wynikają z braku pewności siebie z powodu lękowego lub niepewnego przywiązania do rodziców? Czy czujesz - lub on/ona czuje - że kiedy dwoje ludzi się kocha, powinni być dla siebie wszystkim, z wyłączeniem wszystkich innych? Czy on/ona lub ty czujecie się zagrożeni przez platonicznych przyjaciół waszego partnera płci przeciwnej? A może twoja zazdrość wynika z faktu, że on/ona wydaje się spędzać więcej czasu z przyjaciółmi lub zwierzać się im bardziej niż tobie, przez co czujesz się pominięty i odrzucony? Dzielenie się swoimi odmiennymi perspektywami i zrozumienie słabości swoich i partnera może pomóc w rozwiązaniu niektórych problemów związanych z zazdrością lub w zidentyfikowaniu różnic, których nie da się pogodzić.
Wyluzuj z pracą detektywistyczną.
Nawet bardzo bliskie związki potrzebują granic. Nie sprawdzaj jego telefonu, nie grzeb w szufladach biurka ani nie śledź każdego jego ruchu na swoim telefonie. Jeśli czujesz się niespokojnie lub niepewnie, porozmawiaj ze swoim partnerem.
Jeśli czujesz, że nie możesz mu ufać, to poszukiwania nie rozwiążą tego, co dolega waszemu związkowi.
Bądź ostrożny z robieniem założeń lub żądań.
Weź głęboki oddech i pomyśl, zanim zaczniesz rzucać oskarżenia oparte na przypuszczeniach.
Bądź ostrożny z żądaniem trudnych wyborów od swojego partnera. Możesz wyrażać uczucia dyskomfortu, ale nie możesz kontrolować działań drugiej osoby, żądając od niej zerwania więzi z przyjaciółmi, o których obawiasz się, że są romantycznymi rywalami.
Zdaj sobie sprawę, że zazdrość przybiera wiele form i może wykoleić różne związki.
Zazdrość np. o sukcesy partnera może być zabójcą dla związku. Może się okazać, że oddalasz się od partnera lub jesteś wobec niego krytyczny z powodu jego sukcesów. Jedną z głównych oznak zdrowego, kochającego związku jest świętowanie triumfów przyjaciół lub partnerów tak chętnie, jak współczujesz im w sytuacji niepowodzeń.
Praktykuj uważność.
Skup się na swoich własnych powodach do życia we wdzięczności. Może to oznaczać świętowanie bliskiej przyjaźni lub romantycznego związku poprzez skupienie się na pozytywach, a nie na przewidywaniu zdrady i rozczarowania. Może to oznaczać radość z chwili obecnej, cieszenie się bliskością, którą czujesz dzisiaj, nie pozwalając, by przeszkadzał ci strach przed stratą.
Badania zidentyfikowały wiele podstawowych przyczyn skrajnej zazdrości, w tym niską samoocenę, wysoki neurotyzm i poczucie zaborczości wobec innych, zwłaszcza romantycznych partnerów. Strach przed porzuceniem jest również kluczowym motywatorem.
Jeżeli zauważasz u siebie podobny problem i mimo wszelkich starań nadal pozostajesz w punkcie wyjścia, być może warto rozważyć konsultację z profesjonalistą.
Źródła:
David Buss „Zazdrość - niebezpieczna namiętność. Dlaczego zazdrość jest nierozłączna z miłością i seksem”
Ester Perel „Mating in Captivity”
Chloe O. Huelsnitz, Allison K. Farrell, Jeffrey A. Simpson, Vladas Criskevicious, Ohad Szepsenwol "Attachment and Jealousy: Understanding the Dynamic Experience of Jealousy Using the Response Escalation Paradigm"
Christine Harris " The Evolution of Jealousy"
Przypominajka:
Ten tekst jest przeznaczony wyłącznie do celów informacyjnych i psychoedukacyjnych.
Nie może zastąpić terapii, psychologicznej porady, diagnozy lub leczenia.